یکی از افسانه‌هایی که درباره انقلاب ۵۷ تکرار میشود این است که آن انقلاب همچون انقلاب کبیر فرانسه آرمانهای زیبا و آزادیخواهانه و لیبرال داشت، اما به دست تندروهایی همچون روبسپیر دچار ترمیدور شد و به خونریزی و استبدادی خشن‌تر از پیش انجامید. لیکن نگاهی به جزوه‌ها و نشریات گروه‌های انقلابی نشان می‌دهد که اغلب آرمانهای غالب انقلاب ملهم از اندیشه‌های کمونیستی (از گونه امپریالیست‌ستیز) و/یا اسلام‌گرایانه بود، همان همبستگی و اتحادی که محمدرضا شاه فقید از آن با تعبیر "ارتجاع سرخ و سیاه" نام می‌برد.
تردیدی نیست که آزادی‌های موجود در دوران محمدرضا شاه از آزادی‌های لیبرال دموکراسی‌های غربی عقب‌تر بود. با این وجود، مشکل عمده قاطبه انقلابیون با محمدرضا شاه کمبود آزادی‌ها نبود. برعکس، مشکل اصلی اغلب آنها، همان مقدار آزادی‌های اجتماعی، مدنی و مذهبی‌ای بود که در دوران شاه وجود داشت. این گزاره بدین معنا نیست که آرمانهای لیبرال و آزادیخواهانه در میان انقلابیان ۵۷ مطلقا جایی نداشت. رگه‌هایی از آرمانهای لیبرال در میان برخی گروه‌ها و شاخه‌هایی که در انقلاب سال ۵۷ شرکت جستند دیده می‌شد ولی این آرمانها بخش غالب گفتمان انقلاب ۵۷ نبودند. در حاشیه بودند، نه متن.
انقلاب ,لیبرال ,شاه ,۵۷ ,محمدرضا ,آزادی‌های ,آرمانهای لیبرال ,محمدرضا شاه ,در میان ,و آزادیخواهانه ,که در
درباره این سایت